خوشه چين
میگو ییم که لعنت برجنگ!
ما آ هسته آ هسته قد م بر میدا ریم تا د ر جا ها ی د وربر سیم ، جا ییکه هد ف ما ا ست . عجو لا نه و شتا ب زده نمیر و یم ، زیرا که وا ر خطا یی و سرا سیمگی ا نسا ن را به بیرا هه میکشا ند ، پر سیده میر و یم حر ف ها و نصا یح را شنیده به سو ی هد ف، فهمیده و سنجیده میرو یم ، تنها نمیرو یم با یا را ن و هم قطا را ن خو یش میر و یم، د ق ا لبا ب میکنیم ، خا نه به خا نه خبرمید هیم هد ف را بیا ن میکنیم
برا ی ر فقا و د وستا ن و همقطا را ن خو د میگو ییم بیا یید که بر و یم به جا ها ی د و ر که آ نجا هد ف ما ا ست، ده به ده قر یه به قر یه، صدا میز نیم هم کو چگی ها ی خو یش را، میر و یم شهر به شهر و لا یت به و لا یت ، کشو ر به کشو ر، قا ره به قا ره ، میگو ییم که ما آ مده ا یم به مشو ره و با با نگ ر سا بر خیز ید که یکجا با هم بر و یم تا جا یکه ما د ر و طن ا ست ، د ر آ نجا عزت می یا بیم، ا حترا م میشو یم، حیثیت شر ف و نا مو س ما حفظ میبا شد.
د رآ نجا تو قف کر ده نفس میگیر یم، مرو ری به گذ شته مینما ییم و فکر میکنیم، ا فسا نه وا ر میگو ییم که چه د و ره ها ی بو د که با همه خو بیها و ز شتیها یش پشت سر گذ شت و د یگر بر نمی گر د د
همه چیز بو د حا کمیت و جو د دا شت، حا کمیت قا نو ن ، قا نو نیکه سر چشمه ذ لا ل و ا هدا ف نجا ت بخش و د لخوا ه ا نسا ن بو د، مگرد ریغا که ا هدا ف غرض آ لود د ستگا ها ی ا هریمنی ، جا سو سی کشو رها ی منطقه به همت و یا ری آ د م ها ی غیروا رسته ا ز ا نظبا ط و د سپلین وخود محور، سرا نجا م با ا فتضا ح و بی شرما نه، حا کمیت سیا سی جا معه مد نی را سا قط سا ختند و شیرا زه نظم ا جتما عی را کا ملآ برهم زد ند
ا رد وی عظیم نیروی مستعد بکا ر که با هزا ر ا ن شو ق و ر غبت ، د ر رشته ها ی مختلف و قت زیا د عمر خو د را برا ی ا خذ تخصص و مسلک صر ف کر ده بو د ند، ا عم ا ز معلما ن، ا ستا دا ن، ا نجنیرا ن، د و کتو را ن و ا طبا و متخصصین ر شته ها ی رشته ها ی مختلف، صا حبا ن حر فه و پیشه، شخصیت ها ی مستقل سیا سی و غیره و غیره مجبو ر به تر ک و طن و را هی د یا ر بیگا نه و غر بت شد ند د رست در آ ن زما ن بو د که مقر را ت و حشت و د هشت بر جا معه مسلط گر د ید، د شمنا ن سعا د ت و خو شبختی مرد م ا فغا نستا ن به ما نند مو ر و ملخ ا ز هر گو شه و کنا ر حمله کر د ند، هر کدا م به سهم خو یش دا را یی ها ی عا مه را غضب وتا را ج نمو د ندو با خو د بر د ندآ نچه را که نتو ا نستند ببر ند تخریب کر د ند.
و لی همو طنا ن ما د ر د یا ر بیگا نه و د ر کشو ر ها ی مختلف بخصو ص کا د ر ها ی شقو ق مختلف ا ین سر ما یه ها ی ملی ا فغا نستا ن هیچ گا هی آ ر ا مش رو حی ندا شته،
بیگا نه میبینند بیگا نه میشنو ند و بیگا نه ا حسا س مینما یندو خلا صه ا ینکه همه جا و همه چیز چو ن ا بحا ر، د ریا ها، پا ر کها ، سینما ها و تفر یحگا ها ، برا ی آ نها بیگا نه جلو مید هند .
بر ا ی ا ینکه د رموردهمه چیزمیدا نند و می فهمند که د رین جا ها هیچ چیز ی ا ز خو د شا ن نیست و میدا نند که جها ن ا مروزی چگو نه کشو رها ی خو یش را آ با د کر د ند و چطو ر تو ا نستند ، بعضی ا ز آ نها فجا یع و بد بختی را بر ما نا ز ل کنند، آ نها میدا نند که د ر کشو ر ما هنو ز سیا ه کا ری جر یا ن دا ر د . همو طنا ن ما د رد یا ر بیگا نه خو د را د ر زندا ن خیلی ها بزرگ میيا بند، با صد ها مشکلا ت و پرو بلم ها ی روحی و روا نی د و ر ا ز و طن ، د و ر ا ز فا میل و خا نوا ده د ست وگر یبا ن ا ند، تما شا ی هیچ فلمی، خوا ند ن هیچ دا ستا نی ورما نی نمیتوا ند درد شا ن را د وا نما ید.
ا ردوی مستعد بکا ر ولشکر خد مت گذاران جا معه ا فغا نی که به منظو ر ا نجا م و ظیفه و ا عما ر جا معه تر بیت یا فته بود ند، فعلآ ا زا نجا م خد مت کنا ربرده شد ه ا ند و لی تعهد دا ت شا ن برا ی مر د م و نسل آ یند ه کشو ر پا بر جا ا ست.
ا کنون ما د رمو قعیتی قرا رگرفته ا یم که با یدا زخود بپرسیم ، آ یا ما آ زا دهستیم؟
آ یا بحیث ا نسا نهای آ زا د آ گا ه وا یجاد گرخود را ا حسا س میکنیم؟
مسلمآ که نه هرگز نه، نه د را ینجا و نه د ر آ نجا ی ا ز جها ن آ زا د نیستیم. ما در قفس طلا یی قرا ر دا ر یم ، ما د رزندا ن خیلیها بزرگ ا سیربو ده، همه چیزرا میدا نیم د رک وا حسا س میکنیم، و لی هیچ کا ری را ا نجا م دا د ه نمیتو ا نیم .
را ه د یگر ی مو جو د نیست، ما باید خو د را ا ز شر بد بختی ها نجا ت د هیم ، ما با ید که آ زا دی را بد ست بیا وریم ، آ زا د ی نعمت خدا وندی ا ست که برا ی هرا نسا ن دا ده
شده ا ست و لی ا ز ما گر فته ا ند و ما با ید که آ زا د ی خو د را بد ست بیا و ریم و ما میرو یم بسو ی آ زا د ی، آ زا د ی ا ز د ست ر فته وو طن بر با د رفته وما میرو یم بسوی نجا ت و طن ، نجا ت و طن ا ز چنگا ل سیه کا را ن .
ما میر و یم برا ی عمرا ن و طن همرا ه با ا نجنیرا ن و تخنیکرا ن به آ با د ی و تعمیر و یرا نه ها ی نا شی ا ز جنگ ، ما میر و یم هممرا ه با د و کتو را ن و طبیبا ن بر ا ی علا ج بیما را ن خسته ا ز جنگ ، ما میر و یم با معلمین و ا ستا ذا ن تا د ر وا زه ها ی مکا تب و دا نشگا ها را بر ا ی جوا نا ن خسته ا ز جنگ و نسل ها ی بعد ی کشور با ز گشا یی نما ییم . ما میر و یم یکجا با سینما گرا ن و هنر مندا ن تا د ر وا ز ها ی سینما و تیا تر را به ر خ تما شا چیا ن با ز گشا یی نما ییم ، ما همرا ه با قلم بد ستا ن ، شعرا ا د با ونو یسند ه ها نطا قا ن وسخنورا ن ومبلغین شیر ین کلا م .
میگو ییم که لعنت بر جنگ !
ما میر و یم همرا ه با شخصیت ها ی حقو قی و قضا یی تا که قا نو ن ا یجا د کنیم و خو د تا بع قا نو ن شو یم ، ما میر و یم به سر زمین ا میر ا بو مسلم خرا سا نی، ا ین عیا ر نا مدا ر و سر دا ر لشکر سیا ه جا مگا ن ، ما میر و یم یکجا با نسلی ا ز عیا را ن و کا که ها و جو ا نا ن نا مو س پر ست و وطن د و ست به سر ز مین جو ا نا ن مر دا ن و عیا را ن سفید جا مگا ن ،، ما میر و یم به سر زمین مو لا نا ها و خیا م ها، به سر زمین فرهنگها و قصه ها و دا ستا ن ها ، ما میر و یم به سر زمین سید جما ل ا لد ین ا فغا ن، میر بچه خا ن کوه دا منی و میرمسجد ی خا ن کو هستا نی و سرزمین تا ج محمد لغما نی، محمو د طر زی وغیره را د مردا ن و نا مو را ن کشو رکه قهر ما نی کر د ند و حما سه آ فرید ه ا ند .
و ضعیت پر طلا طم و درا متیک ، د ر قضا یا ی مو جو د ا فغا نستا ن، منطقه و جها ن جدآ ما را به مشو ره میطلبد و ا ز ما و ظیفه میخو ا هد تا برا ی بیر و ن ر فت ا زین بحرا ن مو جو د د ر ا فغا نستا ن سهم و طن پر ستا نه خو یش را ا دا سا زیم.
و ظیفه خیلی د شوا را ست و سنگین و ظیفه و ظیفه میهنی ا ست، کا ر یک نفر نیست و ا ز صد ها و هزا ر نیست ، و ضعیف به ا ثبا ت ر سا ند که ( بسیا ری ها کا سه به د ست به طر ف د یگ شو له ر و ا نه ا ند، تا ا ز د یگ شو له ا گر بتو ا نند شو له بگیر ند خبر ندا شتند که د یگها برا ی مهما نی خا ص با ر میگر د د . نه برا ی همه کس ) ا ما کا سه خا لی و ا پس بر گشت کر د ند پس دا نسته میشو د که هیچ فر دی و گر و هی نمیتو ا ند به تنها یی ا تفا ق آ را ء ملت و مر د م را تمثیل نما ید.
ا ز مجمو ع گفته ها ی فو ق تا به ا ینجا به هد ف خد مت گذا ری و آ زا د ی و طن ا ز چنگا ل وحشت و د هشت آ ر زو بر ده شد ه ا ست .
چنین نتیجه گیر ی میشو د که سیا ست مر دا ن و آ گا ها ن سیا سی ، همه مسا یل و دلا یلیکه ز مینه سا ز جدا یی ها، تشتت و پرا گند گی ها ی سیا سی گر د ید ه ا ست، با در نظر دا شت ا نکشا فا ت و تفکر نو ین سیا سی در سطح ملی و بین ا لملی و منطق ز ما ن همه مسا یل گنگ را ا ز عمق به سطح بیا و رند، علل و عو ا مل را تجزیه و تحلیل کنند ، مرز ها ی ا ختلا فا ت را تجزیه و تحلیل نما یند ، جها ت عمده و غیر عمده را تشخیص د هند، ر ا ه ها ی همسو یی و همگر ا یی را بخا طر منا فع علیا ی کشو ر د ر چو کا ت یک مجمع و سیع میهنی و و طنی و فرا گیر سیا سی ( نه آ نطو ریکه نا م گذ ا ر ی کنی مر غ را به عیو ض قلبه گا و قر با نی کنی د ر ا خیر بر ا ی خو د ت لنگ مر غ هم نر سد) به منظو رحظور د ر عر سیا سی جستو جو نما یند .
چنا نچه د رین با ره شا عری فر مو ده ا ست .
چیست مر د ی و مر و ت ؟ حب کشو ر دا شتن
کینه و بغض برا د ر را ز د ل بر دا شتن
ا مید که ا بتکا را ت به مو قع خر د مند ا ن و شیفتگا ن خد مت به و طن ، مشعلها ی د ر خشا نی را به منظو ر و حد ت هما هنگی همه نیرو ها ی د مو کر ا ت و تحو ل طلب به د ستر س فر زندا ن صا لح و نیکو کا ر و طن قرا ر د هد .
مبا ر ز د یگر ی ا ز گو شه ا ی صدا میز ند و میگو ید که
مبا ر زه بخا طر ا نسا ن ز حمت کش
ا ر ما ن ما ا ست
رفقا و د و ستا ن ، ما ا ز مبا رزه د ست بر ندا شته ا یم، آ را م نگر فته ا یم، مبا ر زه به عا د ت ما مبد ل گشته ا ست . ا ما نسبت به ا صل مبا رزه به میتو دآ ن ا رج میگذا ر یم، هنر مبا ر زه را بهترین را ه پیر و زی ، برا ی هد ف ما ن میدا نیم، ما آ هنگ زما ن و سیرحوا د ث را خوب تعقیب مینما ییم، نمیخوا هیم که درمقا بل حوا د ث وا قع شویم همینطو ر سعی مینما ییم که د نبا له روحوا د ث قرا رنگیریم، نا د یده گر فتن هرد و وضعیت بیا ن بی خر د ی ا ست ما با ید توا ن آ نرا دا شته با شیم که موا ز ی به ا نکشا فا ت حر کت و ضعیت را به نفع خو یش تغیر د هیم(( هما نند گل آ فتا ب پرست د ر مسیر حر کت آ فتا ب)) ا ستقا مت خو یش را تعین نمو ده ، سعی و تلا ش به خرچ مید هیم و بخا طر بقا وا دا مه حیا ت ا نکشا فا ت و تر قی ، تحو ل و پیشر فت مبا رزه میکنیم .
مبا رزه ا ست که ا نسا ن را خر د و آ گا هی مید هد ، ا ز د رسها ی تا ریخ هو یدا ا ست که مبا ر زین وا قعی به حیث نیک نا م ترین ا نسا ن ها و با شرف ترین ا فرا دجا معه از ا عتبا ر خا صی د ربین مر د م بر خو ردا ر بو د ه ا ند . د ر نتیجه مبا ر زه ا ست که دا نشمندا ن و علما د ر رشته ها ی مختلف ا عم ا ز علم سیا ست و هنر، ا قتصا د تخنیک و سا یر عر صه ها مصد ر خد مت برا ی جا معه و مر د م شا ن گر د یده ا ند و ا ین مبا ر زه ا ست که د ر ا د وا ر مختلف، قهر ما نا ن ملی و قهر ما نا ن ا نقلا بی بجا ما نده ا ست که با عث ا فتخا ر نه تنها مرد م و طنش بلکه همه جها نیا ن میبا شند ، مبا رزه ا ست که برا ی ا نسا ن جسا ر ت میبخشد و ا نسا ن ها ی د لیر د ر صد د آ ن ا ند تا قلل شا مخ پیرو زی را بد ست آ و ر ند.
آ نها د ر را ه ر ها ی ا نسا ن ا زظلم و بد بختی جد وجهد و رزیده ود ربرا بربی عدا لتیها و ظلمت مخا لفت و ر زیده و قا طعا نه عمل مینما یند آ نها سکو ت و خا مو شی را تحمل ندا شته با هو شیا ری و متا نت را ه ها ی پر خم و پیچ ز ند گی را پشت سر میگذ را نند،گذ شته را به وا قعه تا ر یخی قر ا ر مید هند و ا مر و ز را بخا طر فردا ا سا س قبو ل نمو د ه ، بی هرا س و بی تر س ، به طرف آ ینده حر کت میکنند، با قلب گرم و مغز سر د عمل نمو د ه ا زسکوی قله ها ی بلند برحوا د ث نظا ره کرد ه ، با فهم ود رک عمیق با همیا ری سا یر نیر وها مشتر کآ عمل مینما یند ، پیرو زی ها ی حو ا د ث آ نها را مغرو ر و شکست ذلیل نمیسا ز د ، بر عکس آ نا ن سعی میو رزند ، تا د ر یک خا نوا د ه بزرگ رو شنفکری ف پر و رش یا بند و زند گی نما یند ف همکا ری متقا بل و پذ یر ش یکد یگر را شعا ر دا یمی خو یش قرا ر مید هند،ا ز همین رو آ نا ن ذ هنآ و رو حآ خو د را برا ی ا ز خو د گذ ر ی و فدا کا ری آ ما ده میسا ز ند موج زند گی حس آ فرینش را د ر آ نها بید ا ر میسا ز د.
لطف و ا د ب یکی ا ز خصا یل خو ب آ نها ا ست بنا مبا ر زه بخا طر سعا د ت ا نسا ن مقد م تر ا ز همه چیز ا ست .
د و ستا ن ! ا ینک با ر د یگرا ز مو د ه تر و آ گا ه ترا ز د یر و ز به پا ا ستا ده ا یم و ا ز شما تقا ضا مینما ییم با ما همرا ه شو ید . د رین را ه مقد س ما تنها نیستیم، همرزما ن ما ما نند جر یا ن آ ب پیچید ه و غلطیده با آ وا ز ها ی زیر و بم د ر مسیر را ه ما را میا بند و مو ج زنا ن به را ه ما ن ا دا مه مید هیم ، گل و لا ی خس و خا شا ک د ر جر یا ن را ه ر سو ب کر ده و ما به را ه خو یش ا دا مه مید هیم ف با آ را می و آ هستگی مو ا نع را عبو ر میکنیم .
رفقا و د و ستا ن ما ا مرو ز آ ن سو یتست ها نیستیم که د ر مخا لفت با ما و ست ها قرا ر دا شته با شیم ، رفقا و د و ستا ن! ما د یگر آ ن ما و ست ها نیستیم که د ر مخا لفت با سو یتست ها ، و ظیفه تر و ر و ا ختنا ق و بمگذا ری ، ا یجا د تر س و و حشت ا فگنی بد و ش ما سپر ده شو د .
برا د را ن عزیز ! ما د یگر آ ن مجا هد ین نیستیم که و ظیفه تخر یب پل ها ا ما کن مقد سه ، مکا تب و مدا ر س را ، پر و ژ ه ها ی عا م ا لمنفعه را و غیره سر ما یه ها ی ملی حر یق کر د ن قطا رها ی مو ا د غذا یی، تر و ر معلمین و ا نوا ع مختلف د هشت ا فگنی بر ا ی ما د ا ده شو د و ا کنو ن برا ی ا عما ر مجد د کشو ر، با سر ا فگند گی و نا ا مید ی ا ز هر کجا یی طا لب کمک گر د یم ما مو سفیدا ن ، دا نشمندا ن، ا د با ، شعرا هنر مندا ن و رهبرا ن سیا سی ، سا ز ما نها ی سیا سی مو ا فق و مخا لف و طن پر ست را به د ید ه قد رمینگریم وا حتر ا م مینما ییم .
ما مید ا نیم که بیا ن د رد ها آ سا ن ا ست و لی د ر ما ن آ ن کا ر مشکل ا ست .
هر قد ر بگو ییم هزا ر با ر گفته شده ا ست ، همه نسخه ها ا ز ما یش شد ، و لی با تآ سف د ر د ی را د وا نکر د ا ند رز ها و"رهنما یی ها ی" جد ید د ر د ها ی ما را د ر ما ن نکر د ، بلکه هما ن ز خم ها ی د یر ین را تا زه میسا ز د، بهتر ا ست که گذ شته را بد ست تا ریخ دا د که د ر قید ا سا رت محفو ظ بدا رد، تا ریخ بهترین تحو یل دا ر ا ست هر زما نی که بخوا هی سیا ه را سیا ه برا یت نشا ن مید هد و سفید را سفید .
مطا لبی را با ید مطرحد سا خت که ما نند مروا رید شفا ف با شد. هر گا ه د ر خطو ط فکر ی ، تو ا فق رو حی مو جو د نبا شد عیبی ندا رد. ا ما ا صل عمد ه را که بخا طر شگو فا یی و طن ا ست با ید رعا یت کرد .
پس با ید که با هم ا ند یو ا ل شو یم ، ر فیق شو یم ، برا د ر خوا هر شو یم ، با ید د ست د و ستی برا د ری و ر فا قت را به سو ی همد یگر د ر ا ز نمو د و نگذا شت که د ستا ن نا مرءی پیو ند ها ی ر فیقا نه ما را خد شه دا ر سا ز د.
ما د ر را ه و طن مبا رزه مینما ییم ، بد و ن شک هر کس به ا ین مو ضوع ا ز دید گا ه خو د مینگر د .
و لی چقد ر زیبا خوا هد بو د که د ست به د ست هم د هیم و با و فا ق ملی بخا طر ا مر و طن پر ستا نه نبا ید فر صت را ا ز د ست دا د ، د ر ریشه یا بی همه معضلا تیکه خا نوا ده و طن پرستا ن را به سرد رگمی کشا نیده د ست بکا رشد ود ر جهت حل آ ن متحدا نه عمل کر د .
بالا
بازگشت