محمدالله وطندوست

 

سونامی گرسنگی در افغانستان


باید از بنیان گذاران حزبدموکراتیک خلق افغانستان ودیګر نیرو های مترقی و انقلابی کشور سپا س گذار بود که نیم قرن قبل چهره حقیقی سرمایداری را معرفی و درجامعه فودالی اشرافی افغانستان راه رشد غیر سرمایاداری را تجویز نمودند.
 
کشور بلا کشیده ما سالهای طولانی میدان مبارزه و کشمکش ابر قدرتهای جهانی قرار ګرفت و با تسلط عقب مانده ترین متحجرترین نیرو ها بنام نیروهای اسلام خواه همه دستاوردها به یغما برده شد وهمسایګان طماع مخصوصا همسایه شرقی به ارزوی دیرینه خودکه همانا تخریب زیربنای اقتصادی کشور ونابودی همه ارزشهای مادی و معنوی سرزمین افغان ها بود،توفیق حاصل نمود
 
 حاکمیت طالبان که بد ترین،منحوس ترین وشرم اورترین شکل حاکمیت را در درجهان به نمایش ګذاشت،تحت هدایت القاعده خواست از ولی نعمت اصلی خودایالات متحده امریکا دوری ګزیند وفقط وفقط خدمت ګذارولینعمت کوجک و همسایه در به دیوار خود باشد
 
در چنین حالت حادثه یا زده سپتمبر رخ داد و ماشین عظیم جنګی کشور به اصطلاح ازادی و دموکراتی با زیر پا ګذاشتن،همه لوزم ها وارزشهای بین المللی به کشور فقیر ومظلوم مایورش بردوحاکمیت پوشالی طالبان را با سقوط مواجه ساخت
  چون مردم افغانستان تحمل ان حاکمیتشرم اور را نداشتند ازاین اقدام ایالات متحده امریکا و شرکا استقبال نمودندونیروهای مقاومت ضد طالبان نیز زمینه پیروزی  سریع انانرا مساعد ساخت  حال باید دید که این پیروزی چه ارمغانی نصیب مردم افغانستان نمود
 
حاکمیت غیر دموکراتیک صادر شده از بن در کشور مسلط شدوباخیمه شب بازی های متعدد در خیمه لویه جرګه مراحل موقت وانتقالی را سپری و به مرحله انتخابی وارد شد   در ابتداتصور می شد کهنیروهای مسلح بین المللی به سر کرده ګی ایالات متحده امریکا بقایایطالبان والقاعده را به زودی نا بود و با کمک ملیارد ها دالر وعده داده شده،چهره کشور تغیر می خورد و مردم مظلوم افغانستان حداقل شرایطزنده ګی را نصیب می ګردد  اما در شش سال موجودیت قوای خارجی وتسلط حاکمیت طراز فاشیستی قبیله سالار نه تنها کوچکترین حرکتی بخاطر بهبود زنده ګیصورت نګرفت  بلکه هر روز بیشتر از قبل به رنج هاودردهای مردم افزوده ګردید

 اداره فاسد کنونی که بوی ګند فساد ان حامیان بین المللیرا نیز ناراحت ساخته است به چنان منجلابی غرق است که نجات این اداره از فساد اصلا قابل تصور نیست وهر کسی هم و لو با نیت خیر به این دستګاه نزدیک شود در منجلاب غرق می ګردد
 قاچاق مواد مخدر که توسط سر دمداران رژیم تا سطح برادر ریس جمهور،به کمک خارجی ها صورت می ګیرد در شرایط موجود مهار شدنی نیست و هر سال افغانستان با فیصدی بیشتر صدورمواد مخدر پر اوازه تر می ګردد امنیث و صلح نیز ارزو هی تحقق پز یر به این زودی ها نیست

درعرصه اقتصادی اصلا دولت موجود هیچګونه احساس مسوولیت نداشته موسسات اقتصاد دولتی که در طول نیم قرن ایجاد وفعال ګردیده بود .امروز به حراج ګذاشته شده وبدون کوچکترین دلسوزی به حال کارګران و کارمندان این موسسات،به تازه بدوران رسیده ګان رژیم تحفه داده می شود
 
صنایع دستی که عده یی از هموطنان را مشغول می داشت و از این طریق فامیل های زیادی امرار معاش می نمودند،از برکت اقتصاد بازار ازاد و ورود نی کنترول اموال و اجناس از خارج،دیګر تا مین کننده ضرورت جامعه نبوده تولیدات این بخش با اموال مشا به خارجی نمی تواند رقابت نماید  دولت نیز در حمایت ازصنایع دستی مسوولیتی را نمی پزیرد

زراعث نیز عمدتا به کشت کو کنارمحدود شده حاصل دسترنج دهقانان از کشت کوکنار به جیب قاچاق جیان داخلی وبین المللی مواد مخدر سرازیر می ګردد و قسما در خد مت تقو یه ماشین چنګی ا لقا عده وطالبان قرار دارد . زور ګو یی،غصب دارایی ها ی عامه،جپا ول دارایی های مردم،حیف ومیل کمک های ملیارد دالری بین المللی از جا نب دولثمردان،مردم را چنان بیچاره نموده که مر جعی را نمی یابندتا صدای مضلومانه شان را به انجابرسانند

رسا نه ها ی جمعی اعم از رادیو،تلویزیون،اخباروجراید از یک جانب مردم را به مسا یل سطحی مصروف ساخته اند و از جانبی با پیشکش نمودن بی ما یه ترین دستاوردهای هنری وفرهنګی کشور های دیګربه اشاعه فرهنګ سرمایه داری مشغول اندودرد های جا نګاه مردم کمتر مجال انعکاس می بد اګر عده یی از وسایل اطلاعات جمعی با احساس مسوولیت بخواهد مشکلات اساسی مردم را انعکاس دهند در دستګاه فاسدګوش شنوای وجود ندارد که صدای بر حق مردم را بشنود و به حل مشکل شان اقدام عملی نمایند ګویا دموکراسی صادر شده در کشور ما به مردم حق داده تا صدای اعتراض خود را اینجاوانجا بلندکنندوبه دولتمردان نیز حق داده که در برابر اعتراض و شکایت مردم سکوت مرګبار اختیار نمایند وبه وظیفه اصلی شان که هما نا غارت وچپاول دارایی های عامه است،ادامه دهند اګرمی ګویند دولتمرداان به چور و چپاول دست ندارند،به محله اشراف نشین وزیر اکبر خان ومحله شیرپورکه امروز با قصر ها و بنګله ها چشم ها را خیره می سازد نګاه کنید تا در یابید که این قصرها به کی ها تعلق دارند و چګونه وازکدام دارایی ها اعمارشده اند
با همه این بد بختی ها،مردم صبور و مظلوم وطن تحمل می کردند وبه امید اینده بهتر روز وشب را سپری می کردند اما اکنون فاجعه قحطی و ګرسنګی که محصول مستقیم سیا ست نا عا قبت اندیشانه دستګاه حا کم است چنان بر ګلوی ملیون ها هموطن فشار اورده است که دیګر تحمل ان برای صبورترین وبردبارترین اشخاص نیز مقدور نیست بیشتر از شصت فیصد مردم وطن که کمتر از یک دالر روزانه عاید دارندباید به سه صد وهفتاد تا چهارصد افغانی که معادل هشت دالر می شود هفت کیلوګرام ارد خریداری نمایند سیل عظیم معلمان، ماموریت پایین رتبه،کارګران موسسات با دوهزاروپجصد  سه هزار افغانی معاش ماهوار بایدفامیل هفت،هشت نفری خود را اعاشه نمایند وبه اعضای فامیل خود نفقه دریافت دارند حاکمیت موجود بنابر خصلت خود در برابر مردم جوبګونیست زیرابازار ازاد ګویا انان را از جواب دادن در برابر خواست های بر حق وعادلانه مردم معاف نموده است اعضای پارلمان انتخابی ما نیز که ګویا با رای مردم در خانه ملت جا خوش کرده اند صدای مظلومانه مردم را نمی شنوند و ضجه و فغان موکلین شان هیچګونه اثری ندارد ګویا انان نیز بعد از اخذ رای مردم فیصله کردهاند که از نعمت شنیدن و دیدن داوطلبانه ،صرف نظرنما یند در غیر ان چګونه ممکن است که ضجه و ناله پیرزنان،پیرمردان و اطفال معصوم را که از ګرسنګی به اسمان رسیده نشنوند و تدبیری اتخاذ ننمایند احزاب رسمی وراجستر شده که اکثرشان بخاطر تزیین دموکراسی وارداتی در ویترین ګذاشته شده اند،ارګان های حقوق بشر و جامعه مدنی که بیشترین وقت اطلاعات جمعی را به تبلیغ اهداف و ارمان های خود مصروف نموده اند چرا بامردم مظلوم وطن یکجا صدای اعتراض خودراعلیه قحطی و ګرسنګی بلند نمی نمایند واز مسوولین حکومتی قاطعانه نمی خواهند تا تدابیر عاجل و فوری بخاطر مهار این فاجعه عظیم انسانی اتخاذ نما یند

بایست نیرو های ملی،دموکرات ومترقی مخصوصا نیروهای وفادار به ارمان های عدالت اجتماعی متحدانه صدای اعتراض خود را در برابر این فاجعه و عاملین ان که همانا حکومت دست نشانده وبی کفایت امروزی و سیاست ها ی دشمنانه همسایګان مخصوصا پاکستان است،بپاحیزند و جلو فاجعه را بګیرند
یقینا ختم قطعی بدبختی های کشور با مبارزه مشترک نیروهای پیشرو وترقیخواه در یک جبهه وسیع امکان پذیر است وبس
باید توده های مردم را برای رسیدن به ارزوهای بزرګ شان یاری رسانید وانانرا بسیج ساخت باید در روز های دشوار کنونی صدای اعتراضخود را علیه بدبختی های تحمیل شده بر مردم بلند وبلندتر نمود تا مردم خود بپا خیزند ودر برابر دشمنان اسایش،ارامش و سعادت شان مبارزه وپیکار بی امان نمایند
   
 
 

بالا
 
بازگشت