نثار (علیمی)

             

حیـرت 

 

چـه عجب دیارتقواکه حـــراج دین نـمایند

همه نفرت و شقـاوت به صفاعجین نـمایند

شده رنگ مسجـدشان بدوکان شرفـروشان

مللی شگفت حــیران که چرا چنین نـمایند

نه عقـیده ونه بـاورنه شرافت ونه وجـدان

که نهاد مؤمنان راچقـــدرحــزین نـمایـــند

بدرند قلب انسان نه سبب نه جرم عصیان

دل کودک و زن ومردهـمه راغمین نمایند

نه محـبتی درآنجانه زعشق شد سراغــــی

که به شیوه ای شیاطین روش لعین نمایـند

بفـروش کـفـر الحاد شده طالبـــان منــادی

که فساد را مـروج به رخ زمـین نـمایـــند

خِردم به حیرت افتد به روان این تجـارت

نگرد به زرع تریاک رقم انگبین نــــمایند

عجبم به دین فروشان به هریمنان صـفاک

چه قباحت و پلشتی صف مسلمین نــمایـند

زخدا خـــــبرندارند همــــه درنقاب اسـلام

که حضور کیش مسلم به گناه قرین نمـایند

به فریب ساده لوحان به بهشت حورغلمان

و به کید انتحاری ره ای سافـلین نــــمایند

شده بخش ماتم آنجا به اصول دین دژخـیم

به فضاحت وقاحت به خود آفرین نــمایـند

رخ اجنبیست پنهان شده پرده ریش طالـب

بکشند خـون بریزند عقـبش کمین نــمایــند

نگــه دقــیـق کــردم به سلاله گـان جــــلاد

چو خصومت چه شدٌاد به خـدایقین نــمایـند

بکند) نثار( نفرین به دوپای زشت خونخوار

به سیـــاه دلان اشباح لــقــب غـمین نـــمایـند

 

 

 

 

++++++++++++

 

فساد اداری

 

شــهرافســـرده کابل چــه حکایت بکند

بکدام حـاذق ازین رنج شــــکایت بکند

زخمهـای که بــــدل داشته از تیغ شریر

به خیـابــــان  و به بـازارســـرایت بکند

شهروندش همه پژمرده ومحزون پریش

به مداوای خودش شهر صدایت بــــکند

کابـل ازفاضـــله انبــار چــمن گــــندیده

جوی جر گــر نگـری قصه برایت بکند

رهروبند سرک تنــگ فضا گــرد آلــود

چــالش مردمش احساس نهــایت بـــکند

شهردار مـردعلیلی که تــوانش رفـتـــه

عمر را برده بسر چهره روایت بـــکند

پیر فرتوت شده مـــــوقع کارش نبــــود

بکدام فکر چه سان عقل درایت بــــکند

چه جفا باز شود درحق این شهرخراب

گرازاوکرزی محمـود حمـــایت بـــکند

او ندارد به یقین تجربه ای باور کــــن

فکـرنـوسازی این کهنــه ولایت بـــکند

خــــواب در بسترآرام بیــک پهـلــوزد

لاجـرم عادت دیرینــه رعــایت بـــکند

هردوچشمش بودآلــوده بخواب لنــــدن

مردغربی زده ای است کفایت بـــــکند

این نمـادیست فسادش به اداری گــویند

بشما دیــــدۀ بـازایــــزد عنـایـت بـــکند

حرفهـــادر دل کاغذ لـب مکرافون مُرد

درعمـــل رهبـــر مسؤل خیانت بـــکند

ازدل کابلیان توصیه کردم کـــــــرزی

گرتوجه کنی ازورطه رهــایت بــــکند

فرض وجدانی خودباتو نمودم پیغـــــام

خط رقم کرده (نثار) خالق هدایت بکند

 

 


بالا
 
بازگشت