محمدزرگرپور
هشت مارچ ، روز جهانی زن
بر همه زنان با شهامت در گوشه گوشه
این عالم خاکی مبارک باد.
بدین مناسبت دوتا سروده :
گیسو سیاه
گیسو سیاه من
وقتی نشان عشق بنام تو جان گرفت
دنیا به درد و ضجّه برون ریخت
تاوان غفلتش را
سنگین
با حسرتی که سوزش دیگر داشت
این غم گرفته ، عاشق ِ عاصی
با آستین سبز تفاهم
می رُ فت گرد یأس و پریشانی .
*
گیسو سیاه من
وقتی به گریه راز تعهد را
در بازوان آیینه افشا کرد
خورشید با طراوت فروردین
از سقف آسمان صداقت
آویزه شد نشانه ء عشقی را
*
گیسو سیاه من .
--------------------------
بی تو هیچ
نقش عریا ن غرور ا ست حیا ی من و تو
د رّ رضوا ن حضور ا ست و فا ی من و تو
خفته ا ند ر گره نا ز تو آ هنگ و جو د
طر ح غو غا ی ثر یا ست ، بنا ی من و تو
بکد ا مین صفتت وصف کنم ؟! ا و ج حیا !
که شده نقش دو عا لم ز صفا ی من و تو
عا لمی د ست تعلّم زده بر د ا من تو
چو ن تجلاّ ی حضور است سخا ی من و تو
قهر و بد گو یی ابلیس گزند یست نکو
خوا جگا ن نیز ندا نند بها ی من و تو
دا من مهرتو بخشیده به گل رو نق و رنگ
ر شک گلهای بهشت است حنا ی من و تو
گلبن عمر پرِ ریشهء لطف ا ست ، و ز ا ن
د هر آ شفته کند نقش جفا ی من و تو .
بالا
بازگشت